ذرع نیم دستبافت ملایر(113×163)سانتیمتر کد:105900

فرش دستباف ملایر از با قدمت ترین نمونه های قالی های بافته شده در استان همدان می باشد که در بازارهای ایران و جهان از شهرت و آوازه بسیار زیادی برخوردار شود. سنت قالی بافی در شهرستان ملایر و روستاهای این شهرستان باعث شده که این شهرستان تبدیل به یکی از مراکز عمده بافت قالی های لری در غرب ایران به شمار برود.

مشخصات فرش دستباف ملایر

تار و پود قالی های ملایر در بیشتر موارد همگی پنبه ای و پرز آن پشمی می باشد و اصولاً با یک پود ضخیم بافته می شود

در مناطق شمالی و شرقی شهرستان ملایر که مهمترین آنها حسین آباد و جوکار می باشد؛ اکثراً فرش های بافته شده یک پوده و با گره ترکی و در طرح شکسته می باشد که با طرح های ماهی هراتی و برخی طرح های ایلیاتی که از نقش های کردی و قفقاز نشأت می گیرند، بافته می شوند.

در این منطقه همچنین فرش دستباف ننج نیز یکی از فرش های بسیار پرطرفدار است که با استفاده از طرح افشان و گل های پاشتری اش طرفداران فراوانی را به خود جذب کرده است.

اما در مناطق جنوبی ملایر قالی بافی کاملاً متفاوت است و سنت های بافندگی مناطق فارس زبان از جمله استفاده از گره نامتقارن (گره فارسی) و کاربرد دو نخ پود و نقشه های متداول در فراهان و ساروق اجرا می شود و از رنگ های قرمز و آبی تیره و زرد کمرنگ به صورت رنگهای غالب در فرش های این ناحیه دیده می شوند.

در میان مراکز بافندگی جنوب ملایر روستاهای جوزان، علمدار، میشن، مانیزان شهرت بیشتری دارند. دهات گرجایی، بیغش و حمزه لو از جمله دهات معروف بعدی هستند که به داشتن طرحهای گل رزی وگردان و انگوری بزرگ مشهورند.

نکته مهمی که لازم است اشاره کنیم این است که ویژگی اصلی فرشهای نوع اول یک پوده و ضخیم می باشد و و فرشهای نوع دوم که فرش جوزان بهترین نماینده آن های می باشد، دو پود و ریزباف تر می باشد.

البته باید به این موضوع نیز اشاره کنیم که یک گروه سوم دیگری وجود دارد که نسبت به دو گروه دیگر از وسعت بسیار کمتری برخوردار می باشد. برخی از فرش های دستباف ملایر دارای سه ترنج مرکزی می باشد که به سبک قفقازی بسیار شبیه می باشند و در منطقه به آنها ارمنی باف نیز گفته می شود و دلیل ای موضوع اعزام اجباری ارمنیان ایروان در قرن هفدهم به این منطقه و اسکان آنان می باشد